Legendarny i najsłynniejszy rosyjski BALET SMIRNOVA, poza granicami Rosji bardziej znany jako MOSCOW CITY BALLET już niebawem wystąpi ponownie w Polsce! Teatr baletowy założony przez wybitnego choreografa Victora Smirnova-Golovanova to zespół tancerzy klasycznych, cieszący się uznaniem na całym świecie. W jubileusz 30-lecia pracy artystycznej Moscow City Ballet zaprezentuje polskim widzom na przełomie marca i kwietnia oraz listopada i grudnia 2019 r., aż cztery wspaniałe spektakle. Premierowo, po raz pierwszy – Giselle oraz inne klasyki: Jezioro Łabędzie, Dziadek do Orzechów, czy Don Kichot.

Występy Moscow City Ballet charakteryzują olśniewające kostiumy, imponująca choreografia, magia świateł i urzekająca scenografia. Zdaniem krytyków, czarowi tej grupy nie można się oprzeć, ani o niej zapomnieć: Tworzą tak wielką sztukę, że jest ona przeżyciem nawet dla tych, co tańca nie lubią. Wzruszeń i emocji wzbudzanych przez Moscow City Ballet nie da się opisać – trzeba ich doświadczyć! W ostatnich latach przedstawienia w Polsce obejrzało ponad 300 tys. osób! Publiczność wychodzi ze spektakli zachwycając się magicznym klimatem przedstawień. Ogromne wrażenie wywołuje talent artystyczny tancerzy i profesjonalizm, który został wypracowany przez lata ciężkich treningów. Godna podziwu wyrazistość ruchów artystów w połączeniu z fantastyczną choreografią, pokazują nam jak bardzo Rosjanie kochają balet. Założyciel Moscow City Ballet, Victor Smirnov – Golovanov powiedział kiedyś: „To we mnie mieszkają wszyscy bohaterowie baletów; to ja jestem Klarą, Księciem, Królem Myszy... To wszystko żyje we mnie...” Być może to jest tajemnica ich ogromnego, międzynarodowego sukcesu.

Spektakle rosyjskich tancerzy przeniosły widzów w świat jak z dziecięcych marzeń:
kolorowy, bajkowy, pełen magii i czarów, w którym wszystko zawsze dobrze się kończy.

Gazeta Wyborcza

GISELLE to jeden z najsłynniejszych baletów romantycznych. Opowieść o zmienności i niepewności życia, w którym co krok przeplatają się: słodycz miłości z goryczą rozstania, zdrowie z chorobą, jawa ze snem. Uniwersalne problemy i pytania nadają temu dziełu charakter ponadczasowy. Spektakl jest ukoronowaniem stylu romantycznego w balecie i  tytułem uwielbiany przez baletomanów całego świata. Wiejska dziewczyna Giselle zakochuje się w przystojnym młodzieńcu, nie wiedząc, że to książę Albert w przebraniu. Książę nie może ożenić się z ubogą panną, ma już zresztą narzeczoną. Gdy prawda wychodzi na jaw, Giselle umiera z rozpaczy i dołącza do duchów dziewcząt, które zmarły przed ślubem. Nocą, w scenerii leśnego cmentarza, Giselle powstaje z grobu i jeszcze raz spotyka Alberta, którego na miejsce jej spoczynku przywiodły wyrzuty sumienia. Młodzieniec jest jednak w niebezpieczeństwie… Ten XIX-wieczny tytuł jest kwintesencją baletu romantycznego, pełnego niesamowitości, grozy i korowodów tańczących zjaw, przyobleczonych w tiulowe suknie.

JEZIORO ŁABĘDZIE to przedstawienie uwielbiane przez polską publiczność. Jest to powieść mówiąca o walce dobra ze złem, o potędze miłości i uczuciu przekraczającym granice życia i śmierci. Sukces tego spektaklu opiera się na wspaniałej choreografii i muzyce. Prostota wątku dramatycznego i wzruszająca interpretacja miłości Odetty i Zygfryda jako symbolu potęgi uczucia, są ilustrowane niezwykle emocjonalnymi układami tanecznymi. Obrazują one przeżycia duchowe bohaterów. Czarujące walce, dumne rytmy poloneza, ognisty taniec hiszpański i pełen temperamentu czardasz hipnotyzują i wprowadzają w niezwykły nastrój. Kolejnym niewątpliwym walorem jest  muzyka, która urzeka pięknem i subtelnością melodyki. Nie dzieli się na fragmenty, typowe w większości baletów muzyczne divertissement, lecz składa się na wspaniale utaneczniony poemat symfoniczny. Dzięki temu jest niezwykle "czytelny" dla każdego tancerza, a także - co najważniejsze - dla widza-słuchacza. Od pierwszego do ostatniego taktu wiąże temat w jednolitą treść. Dziewczęta zaklęte w Łabędzie, Zły Duch i uczucia przekraczające granicę życia i śmierci niezmiennie wzruszają widzów na całym świecie.

DZIADEK DO ORZECHÓW, nazwany przez „The New York Times” olśniewającym i zapierającym dech w piersiach, to podróż do krainy marzeń. Mała dziewczynka dostaje w prezencie tytułowego Dziadka do Orzechów, który w jej śnie staje się księciem z bajki, a ona księżniczką. W poszczególnych scenach balet wykonuje charakterystyczne tańce: Taniec Wieszczki Cukrowej, Taniec Hiszpański, Taniec Arabski, Taniec Chiński, Trepak, Taniec Pasterski oraz końcowy Walc Kwiatów. Obok dopracowanej do perfekcji choreografii niewątpliwym walorem jest  muzyka, która urzeka pięknem i subtelnością melodyki. Nie dzieli się na fragmenty, typowe w większości baletów muzyczne divertissement, lecz składa się na wspaniale utaneczniony poemat symfoniczny, niezwykle "czytelny" dla każdego tancerza, a także - co najważniejsze - dla widza-słuchacza. Od pierwszego do ostatniego taktu wiąże temat w jednolitą treść. Olśniewające, dekorowane cekinami stroje dodają przedstawieniu magii i nadają prawdziwie bajkowego wyrazu. Spektakl to prawdziwa gratka dla koneserów sztuki baletowej, ceniących sobie wysoki poziom wykonania. Jakość przedstawień jest strzeżona czujnym okiem Dyrektor Artystycznej, primabaleriny Ludmiły Neroubashchenko. Dziadek do Orzechów jest widowiskiem przypadającym do gustu tym, którzy nigdy wcześniej nie mieli okazji oglądać spektaklu baletowego – także dzieciom.

DON KICHOT to ulubiony spektakl tancerzy Moscow City Ballet. Opowiada historię barwnego rycerza, który postanawia wyruszyć w podróż po świecie w poszukiwaniu przygód oraz w obronie dobra i honoru. Zdaniem krytyków Don Kichot to więcej niż balet. To barwne i porywające widowisko, olśniewające różnorodnością tańców, frapujące pomysłową i dowcipną narracją, opatrzone efektowną, ściśle dopasowaną do sceny muzyką. W aranżacji zachowującej wszystkie zasady klasyki, nie brakuje jednak dźwięków typowo hiszpańskich instrumentów, m.in. kastanietów oraz tamburyna. Największe wrażenie wywołuje choreografia, którą prezentują tancerze. W Don Kichocie można zobaczyć różnorodne tańce - galopy, walce, marsze, polki, a także charakterystyczne tańce hiszpańskie, jak seguidilla czy bolero, nadające całości specyficzny klimat. Bogate, utrzymane w żywych, radosnych barwach kostiumy oraz wysmakowana scenografia sugestywnie oddają hiszpański i zarazem baśniowy klimat spektaklu.